Οι διεθνείς και το προπονητικό επιτελείο είχαν τη Δευτέρα (2/9) το πρωί την πρώτη τους συνάντηση και ο φωτογραφικός φακός απαθανάτισε μερικά πολύ όμορφα στιγμιότυπα.

Δείτε φωτογραφίες από την πρώτη συγκέντρωση του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος:

Δημοσιεύθηκε στο sport24.gr

Ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης με την τεράστια εμπειρία που διαθέτει κατάκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο ατομικό BC3, στο τάι μπρέικ για να φτάσει τα επτά μετάλλιο συνολικά σε πέντε συνεχόμενους Παραολυμπιακούς Αγώνες από το 2008!

Ο μικρός τελικός κόντρα στον Πολωνό Ντάμιαν Ισκρίτσκι ήταν πραγματικό θρίλερ. Η κανονική διάρκεια ολοκληρώθηκε στο 4-4 για να πάει ο αγώνας στο τάι μπρέικ. Εκεί ο Πολυχρονίδης με τη στήριξη της ramp operator Κατερίνας Πατρώνη ακολούθησε τρομερή τακτική για να πάρει τη νίκη με δύο μόνο βολές!
Nα σημειώθεί ότι ο 43χρονος Έλληνας πρωταθλητής, έγραψε για άλλη μια φορά ιστορία καθώς μετρά πλέον επτά Παραολυμπιακά μετάλλια στο σύνολο.

Ένα κατόρθωμα ιδιαίτερα σπάνιο τόσο στους Παραολυμπιακούς όσο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εξίσου μοναδικό κατόρθωμα και το γεγονός πως από το 2008 ο αθλητής θρύλος στο παγκόσμιο μπότσια, βρίσκεται μόνιμα στο βάθρο των Παραολυμπιακών Αγώνων.
Ξεκίνησε το 2008 στο Πεκίνο κερδίζοντας το πρώτο του ατομικό που ήταν αργυρό, συνέχισε στο 2012 στο Λονδίνο όπου ήταν χρυσός Παραολυμπιονίκης στα μεικτά ζευγάρια και το 2016 επέστρεψε από το Ρίο με ένα αργυρό στο ατομικό και ένα χάλκινο στα ζευγάρια. Με τον ίδιο συνδυασμό μεταλλίων επέστρεψε στην Ελλάδα και από το Τόκιο το 2021 και σήμερα στο Παρίσι το 2024 πρόσθεσε και ένα χάλκινο στο ατομικό. Και έπεται συνέχεια στο Παρίσι καθώς υπάρχει και το μεικτό ζευγάρι.

Ο Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης έκανε έναν σπουδαίο αγώνα στον τελικό των 200μ μεικτής SM8 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, αλλά για μία θέση έμεινε εκτός βάθρου. 

Το επίπεδο του τελικού των 200μ μεικτής SM8 ήταν πολύ υψηλό. Ο Έλληνας πρωταθλητής κολύμπησε στην έβδομη διαδρομή και με χρόνο 2:25.97 τερμάτισε στην τέταρτη θέση. Για το βάθρο θα χρειαζόταν μια πολύ μεγάλη υπέρβαση από την μεριά του, καθώς το χάλκινο μετάλλιο πήγε στον Ντιόγκο Κανσέλα (Πορτογαλία), ο οποίος κατέγραψε 2:23.64. Η Κίνα έκανε το 1-2, αφού το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε ο Χάιγιαο Σου με 2:22.54 και το αργυρό ο Γκουάνλονγκ Γιανγκ με 2:23.50.

Όρια, τι παρεξηγημένη λέξη και συνάμα αποτρεπτική. «Έφτασα στα όριά μου» ψελλίζουμε και υπερθεματίζουμε και υποστηρίζουμε με κάθε βεβαιότητα λες και ξέρουμε τα όριά μας και που εκείνα σταματούν, ποιο ταβάνι αγγίζουν. Ως όρια έχουμε βαφτίσει το άγνωστο και επειδή ετούτο τρομάζει, έχουμε αποφασίσει για τη δική μας βολή/ασφάλεια πως… μέχρι εκεί ήμασταν.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, δεν έχουν τις ίδιες αντοχές ούτε την ίδια επιμονή και υπομονή. Δεδομένα πάντως όσο περνούν οι γενιές τόσο φουντώνει και το αίσθημα της υποβάθμισης των δυνατοτήτων του εαυτού μας. Κατατάσσουμε σε κατώτερη κατηγορία οι ίδιοι τις δεξιότητές μας, τσαλαπατάμε την αυτοεκτίμησή μας.

Γυρνώντας το κεφάλι και έχοντας κανείς τις κεραίες ανοιχτές, σε εποχές που οι πληροφορίες μεταδίδονται γρηγορότερα και από τις σκέψεις, πολλά είναι τα ερεθίσματα που προσφέρονται αρκεί κανείς να έχει τη διάθεση να τα δει και να τα «αναγνώσει» σωστά. Η φαιά ουσία των προτύπων και του… φωτός που οι «φάροι» τους εκπέμπουν δεν είναι η σύγκριση αλλά η παρακίνηση για να πιστέψουμε στο μέσα μας. Ένας τέτοιος πομπός λοιπόν είναι και ο Σπύρος Χρυσικόπουλος.

Μία κινέζικη παροιμία ισχυρίζεται πως η αποτυχία είναι η μητέρα της επιτυχίας αν και ο όρος αποτυχία είναι συχνά σκληρός και άδικος. Η προσπάθεια επίτευξης ενός στόχου ανεξαρτήτως αποτελέσματος αποτελεί διδαχή.

Εδώ και μία δεκαετία σχεδόν ο Σπύρος Χρυσικόπουλος αποφάσισε να μεταπηδήσει στο ultra swimming και την προσπάθεια επίρρωσης πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Κολυμβητής υπερ-αποστάσεων, έγινε ο πρώτος Έλληνας που κολύμπησε 100 χλμ σε πισίνα, σε 29 ώρες και 16 συνεχή λεπτά. Κάτοχος του ρεκόρ γκίνες αφού τον Μάϊο του 2021 κολύμπησε 358.2 χλμ σε μια βδομάδα στην πισίνα του ΟΑΚΑ.

Το πεδίο του βέβαια τα τελευταία χρόνια είναι η ανοιχτή θάλασσα. Ένα χρόνο μετά την τεράστια επιτυχία του και τα… χρυσά γράμματα με τα οποία έγραψε το όνομά του, ο Σπύρος Χρυσικόπουλος κολύμπησε από τη Ρόδο μέχρι το Καστελόριζο, κάνοντας σίγουρα πολλά περισσότερα από τα 130 χλμ σε ευθεία. Ο ασύλληπτος αυτός υπεράνθρωπος έμεινε στο νερό 64 ώρες και 5 λεπτά δίχως να σταματήσει όμως τα κατάφερε.

Το πρωί της Δευτέρας (26/8/24) επιχείρησε να εφαρμόσει ένα ακόμα μεγαλόπνοο εγχείρημα που για τους περισσότερους μοιάζει ανέφικτο, πέρα από τα ανθρώπινα όρια.

Σημείο εκκίνησης ήταν το δυτικότερο άκρο της Ελλάδας, οι Οθωνοί και προορισμός το Οτράντο στο Λέτσε διά μέσο του ομώνυμου και περιβόητου Στενού.

Το βράδυ βέβαια ένα κοπάδι μεδουσών τον έβαλε στόχο, η θάλασσα αντάριασε, οι συνθήκες έγιναν δυσοίωνες. Ακόμα και για τον Σπύρο Χρυσικόπουλο με τις απύθμενες αντοχές και την βαθιά πίστη, οι καταιγίδες στις γύρω περιοχές που δημιουργούσαν παγωμένες ριπές και έφερναν υψηλό κυματισμό, τον αποδυνάμωσαν αναγκάζοντας τον να σταματήσει.

Μικρή σημασία έχει η ολοκλήρωση ενός τέτοιου σχεδίου. Η σκληρή σωματική και πνευματική προετοιμασία, η τρομερή προσπάθεια και μόνο αποτελούν άθλος και πηγή ενέργειας για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς και το χώρο που υπάρχει μέσα μας για να φτάσουμε πέρα από τα όρια.

Σ Α Ρ Ω Τ Ι Κ Η η Ελένη μας με ρεκόρ πόντων!
Δεύτερο χάλκινο για την Ελλάδα
Τρομερή Παπασταματοπούλου!

Φοβερή εμφάνιση στον αγώνα του χάλκινου μεταλλίου των +65 κιλών (Κ44) τάε κβον ντο με την Έλενα Παπασταματοπούλου να κάνει απίθανα πράγματα και να κατακτά το 2ο μετάλλιο για την Ελλάδα στους 17ους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι!

Η 19χρονη Λαρισαία σπρίντερ, με τρομερή ανάπτυξη μετά τα 60 μέτρα δεν άφησε κανένα περιθώριο στις αντίπαλες της και πήρε την πρόκριση κατακτώντας την πρώτη θέση με 12.53. Η επίδοση θα ήταν καλύτερη αν ήταν στις διαδρομές 4 ή 5 για να έχει καλύτερη αίσθηση των αντιπάλων της. Παρ’ ολ’ αυτά πέρασε στον τελικό με την τρίτη επίδοση συνολικά από τα προκριματικά. Η Κολομβιανή Κάρεν Τατιάνα Παλομεκέ Μορένο ήταν η ταχύτερη των προκριματικών κάνοντας ηπειρωτικό ρεκόρ Νότιας Αμερικής με 12.45 και με τη δεύτερη επίδοση πέρασε η Βρετανίδα Σόφι Χαν κάνοντας 12.52.
Η Μανθοπούλου, αναφερόμενη στον τελικό που ακολουθεί τόνισε: «Πάμε για το χρυσό. Το 12.53 που έκανα είναι ατομικό ρεκόρ, πριν όμως νοσήσω με τη σκλήρυνση, έτρεχα πιο γρήγορα και αυτός είναι ο στόχος μου εδώ».