Στα 65 χρόνια της ζωής μου την αγάπη μου για την πόλη μου, την Κόρινθο, ξεπερνά μόνο εκείνη για την γενέθλια γη του Συνοικισμού.
Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα, εκεί πήγα σχολείο. Παιδιά προσφύγων ήταν οι πρώτοι μου φίλοι. Και κόρη προσφύγων η κυρία Βασιλική, η πρώτη μου δασκάλα.
Είδα μια προς μια και έναν προς έναν τους ανθρώπους της Ιωνιας μας που μεγάλωσα μαζί τους από μικρό παιδί να παρακολουθούν συγκινημένοι την ανακοίνωση του διατάγματος για τους όρους δόμησης του Πολιτιστικού Κέντρου Μικρασιατικής Μνήμης, βλέποντας κιόλας με τα μάτια της ψυχής τους, τοποθετημένα στις προθήκες του Μουσείου που σε μερικούς μήνες θα υψωθεί στην καρδιά του Συνοικισμού, όλα τα κειμήλια που έφεραν οι παππούδες τους και οι γιαγιάδες τους από τις χαμένες πατρίδες.
Η σημερινή μέρα είναι μια μεγάλη μέρα όχι μόνο για τον Συνοικισμό, αλλά και για την Κόρινθο.
Ένα όνειρο πολλών ετών, ένα όνειρο που η Βασιλική Ευστρατιάδου - Δημητροπούλου, η ψυχή του προσφυγικού ελληνισμού της πόλης μας, έδωσε αγώνα για να πραγματοποιηθεί, παίρνει σάρκα και οστά.
Με την βοήθεια του υφυπουργού μας, του Νίκου Ταγαρά, εκδόθηκε το Προεδρικό Διάταγμα, που ανοίγει τον δρόμο για την δημιουργία του σπιτιού της προσφυγικής μνήμης. Θα ακολουθήσει μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο η προμελέτη και μέχρι το Πάσχα, ελπίζουμε, να έχει τελειώσει και η δημοπράτηση.
Ευχαριστώ όλους όσοι συνέβαλλαν να γίνει πράξη το νέο Μουσείο. Τον υφυπουργό Νίκο Ταγαρά, για το Προεδρικό Διάταγμα που μας επέτρεψε να πετύχουμε την απαραίτητη δόμηση. Τον τέως Περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα για την παραχώρηση κατά χρήση του οικοπέδου που θα γίνει το κτίριο. Τον τέως Δήμαρχο Βασίλη Νανόπουλο για την προγραμματική σύμβαση με την Περιφέρεια. Τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες του Δήμου που εργάστηκαν για τις τεχνικές και άλλες λεπτομέρειες.
Σιγά - σιγά ξαναδίνουμε στον Συνοικισμό ζωή. Για τους νέους ανοίξαμε και πάλι το ιστορικό γήπεδο του Άρη και σχεδιάζουμε ένα καινούργιο, σύγχρονο αθλητικό κέντρο. Στους μεγαλύτερους φτιάχνουμε μια στέγη για να στεγάσει τις αναμνήσεις τις δικές τους και των προγόνων τους.
Γιατί εμείς και θέλουμε και μπορούμε έτσι να απαντάμε: με έργα!
