Σαν σήμερα το 2004 έφυγε από τη ζωή ο Έλληνας τραγουδιστής, ηθοποιός και παρουσιαστής, Βλάσσης Μπονάτσος
(Ξυλόκαστρο Κορινθίας, 30 Νοεμβρίου 1949 – Αθήνα, 14 Οκτωβρίου 2004)
Κάποιοι άνθρωποι είναι τα ρούχα που επιλέγουν. Ειλικρινά ποιος άλλος θα μπορούσε να φορέσει τα θρυλικά εμπριμέ πουκάμισα του Βλάση από τους Απαράδεκτους χωρίς να τον φοράνε; Αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα.Χρειάζεται χάρη, άνεση μπροστά και πίσω από τις κάμερες, ένα έμφυτο coolness, και μία διάθεση να μην παίρνεις τη ζωή και πολύ στα σοβαρά.
Ο Βλάσης Μπονάτσος ενσάρκωσε στη θρυλική κωμική σειρά των 90s τον εαυτό του. Έναν αμετανόητο εργένη με τρομερή αγάπη προς τις γυναίκες που δεν του καιγόταν καρφί για το τι λένε οι άλλοι για εκείνον. Τα στερεότυπα είναι για να σπάνε – και αυτό έκανε, τόσο επί σκηνής όσο και στην προσωπική του ζωή.
Ας μείνουμε όμως στον Βλάση, τον ρόλο και όχι τον άνθρωπο. Δείχνει καθημερινός, αλλά ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα: πόσο καθημερινό ήταν στα 90s ένας straight άντρας να συγκατοικεί με τον gay κολλητό του; Αυτά ήταν ανεπίτρεπτα πράγματα, σίγουρα για τότε, και ίσως και για σήμερα.Άλλωστε, συνήθως οι μεγαλύτερες υπερβάσεις και οι πιο σκληρές αλήθειες λέγονται μέσα από το χιούμορ. Την ίδια ώρα που η ελληνική κοινωνία ξεκαρδιζόταν με τη σχέση αυτών των δύο αντρών, η πλειονότητά της πολύ δύσκολα θα τους ήθελε για γείτονες. Ήταν ωραίο να τους παρακολουθεί από την απόστασή του σαλονιού της. Πόσο εύκολο όμως θα τους δεχόταν στο δικό της living room; Μήπως τότε τα συντηρητικά ανακλαστικά θα χτυπούσαν κόκκινο;
Φίλοι του μιλάνε για το Βλάσση χαρακτηρίζοντας ως ένα χαρισματικό άνθρωπο. Ήταν έντονος, ζωηρός, ταλαντούχος, αφιερωμένος και αφοσιωμένος στα όσα υπηρετούσε ως επαγγελματίας, αλλά και στους φίλους του. Σου έδινε την εικόνα ενός μεγάλου παιδιού, ενός έφηβου, όμως πίσω από αυτή τη φαινομενική παιδικότητα, υπήρχε και βάθος. Μπορούσες να μιλήσεις μαζί του για τα πάντα, ήξερε να ακούει, ήξερε να συνεισφέρει στη συζήτηση, σε εξέπληττε με τα όσα είχε να σου πει και με τον τρόπο που προσέγγιζε σημαντικά σοβαρά θέματα. Δημιουργικός σε όλη του τη ζωή, εξαιρετικός με ό,τι καταπιανόταν, από τις κόνγκας μέχρι την ηθοποιία, πάντα με διάθεση για ζωή, πάντα εξυπηρετικός, γεμάτος με έναν σπάνιο ψυχισμό, που ποτέ δε συντηρούσε πληγές. Ο Βλάσης δεν ήταν άριστος σε καμία περίπτωση. Ήταν σίγουρα όμως μία φοβερή περίπτωση. Ένας χαρακτήρας -ή μήπως ένας άνθρωπος;- που ήθελε να ζήσει όση ζωή του αναλογούσε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Απλά, για να το κάνει αυτό έπρεπε να σπάσει διάφορα ταμπού. Τα έχει αυτά η ελευθερία – ή έστω η προσπάθεια να την αποκτήσεις.
