Ntinos Papantoniou Είχα γράψει για τον Νίκο Γκάτσο πριν δυο χρόνια.
Τώρα που τελειώνουν τα «πανηγύρια», πάμε μέχρι την ΑΣΕΑ της Αρκαδίας….
Ο θάνατος του ποιητή και η παρακαταθήκη του
Το 1992 με τον θάνατο του Νίκου Γκάτσου, η Ελλάδα αποχαιρέτησε έναν από τους σπουδαιότερους ποιητές και στιχουργούς της νεότερης Ελλάδας. Η παρακαταθήκη του, τόσο στην ποίηση όσο και στο ελληνικό τραγούδι, είναι τεράστια.
Ο Γκάτσος υπήρξε δημιουργός που γεφύρωσε την παράδοση με τη νεωτερικότητα και επηρέασε βαθιά τη γενιά του, αλλά και τους μεταγενέστερους. Την ποίηση του τίμησαν συνθέτες όπως ο Χατζιδάκις,ο Θεοδωράκης,ο Ξαρχάκος. Από τότε ξεκίνησε και μια σιωπή πολύ πιο βαριά: η σιωπή της Πολιτείας απέναντι στην πολιτιστική του κληρονομιά.
Το «Όχι» που τα λέει όλα:η φωνή της Αγαθής Δημητρούκα
Η σύντροφος του Γκάτσου και κάτοχος των πνευματικών του δικαιωμάτων, Αγαθή Δημητρούκα, έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι ποτέ δεν υπήρξε σοβαρή θεσμική πρόταση για την αξιοποίηση του αρχείου του ποιητή.
Η μονολεκτική της απάντηση στο ερώτημα αν υπήρξε ενδιαφέρον από το ελληνικό κράτος είναι αποστομωτική: «Όχι». Αυτή η απουσία πολιτικής βούλησης επιβεβαιώνει την αδιαφορία της Πολιτείας για την ουσιαστική διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ο Γκάτσος που αγάπησαν στο Χάρβαρντ
Κι ενώ στην Ελλάδα μοιράζουμε στεφάνια και βαρύγδουπες δηλώσεις, στο εξωτερικό το έργο του Γκάτσου διδάσκεται και αναγνωρίζεται. Στο Χάρβαρντ και σε άλλα πανεπιστήμια της Ευρώπης.Το όνομά του στέκει ισάξιο δίπλα στον Σεφέρη και τον Ελύτη. Εδώ όμως παραμένει στη σκιά, σαν να ενοχλεί η μνήμη του. Από το 2018, το αρχείο του Νίκου Γκάτσου βρήκε φιλόξενη στέγη στο Χάρβαρντ. Εκεί όπου το έργο του μελετάται, εκτιμάται και διδάσκεται.
Οι «χορωδίες» που δεν είχαν και δεν έχουν φωνή
Πέρασαν υπουργοί Πολιτισμού, πέρασαν περιφερειάρχες, νομάρχες, δήμαρχοι. Όλοι τους έστησαν από μια εκδήλωση, μια παράσταση, μια «χορωδία άφωνη» για να δείξουν ότι κάτι κάνουν. Μοίρασαν κονδύλια για εκδηλώσεις, φωτογραφήθηκαν κάτω από αφίσες με το όνομα του Γκάτσου, αλλά το μόνο που έμεινε ήταν τα μικρόφωνα της φιέστας. Το σπίτι του ποιητή; Σιωπηλό. Η μνήμη του; Περιθωριοποιημένη.
Το σπίτι στην Ασέα- ένα μνημείο που περιμένει
Η Ασέα, ο τόπος καταγωγής του ποιητή, παραμένει μέχρι σήμερα χωρίς το πολιτιστικό μνημείο που της αξίζει. Το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Γκάτσος, αντί να αποτελέσει χώρο μνήμης και δημιουργίας, έμεινε ακατοίκητο και ξεχασμένο.
Το 2021, με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε την πρόθεση να το κηρύξει μνημείο. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή έχει παραμένει μέχρι σήμερα στα χαρτιά με το γνώριμο «θα» που μας στοιχειώνει δεκαετίες τώρα.
Ένα πολιτιστικό χρέος
Η Ασέα θα μπορούσε σήμερα να είναι σημείο αναφοράς, Φανταστείτε ένα πολιτιστικό πάρκο όπου το σπίτι του ποιητή θα συναντούσε το αστεροσκοπείο και το Σπετσεροπούλειο Άλσος: ποίηση και αστρονομία, άνθρωπος και σύμπαν. Αντ’ αυτού, μένουμε με φιέστες της μιας βραδιάς και με τοπικούς άρχοντες που βλέπουν μόνο την κάμερα, όχι τον ουρανό.
Η καθυστέρηση όμως βαραίνει την εθνική μας συνείδηση, αφήνοντας ανοιχτό ένα μεγάλο πολιτιστικό χρέος απέναντι στον ποιητή που έβαλε τη σφραγίδα του στην ελληνική ψυχή. Ένα χρέος απέναντι στον πολιτισμό, απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
Παραγωγή Up Drones.
H παραγωγή του video έγινε με την ευγενική χορηγία - δωρεά από κάποιον ο οποίος κατάγεται από την Ασέα και εργάζεται στο εξωτερικό.
Drones https://updrones.gr/ Contact us at Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Βρείτε μας στο Instagram: updrones_gr https://www.instagram.com/updrones_gr...
Βρείτε μας στο Facebook: @UpDronesProductions 
/ updronesproductions
/ updronesproductions Τραγούδι: Άσπρο Περιστέρι Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Ασέα Αρκαδίας.
Ένα χωριό άγνωστο σε πολλούς που όμως θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα για ολόκληρη την χώρα.
Ένα χωριό κόσμημα που χάρη στην εθελοντική προσφορά και δωρεά από τους κατοίκους του, σε αφήνει πραγματικά με το στόμα ανοικτό.
Μεταξύ άλλων...
