Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση που επικρατούσε στη Κόρινθο ο Πήγασος ήταν κατ΄ εξοχήν Κορινθιακή θεότητα,
για τον οποίο είχαν κοπεί και νομίσματα με τη παράστασή του.
Λέγονταν ότι μόλις ο Πήγασος ξεπήδησε από τη Μέδουσα, πέταξε στον Ακροκόρινθο και ξεδίψασε στα νερά της Πειρήνης πηγής
εξ ού και “Πειρήνιος πώλος” το από τότε όνομά του.
Στη συνέχεια οι παραδόσεις των Κορινθίων συσχετίζουν τον Πήγασο με τη παράδοση του Βελεροφόντη και της Χίμαιρας.
Η συσχέτιση του Πήγασου με τις Μούσες οφείλεται στη ακόλουθη παράδοση:
Όταν οι Μούσες διαγωνίζονταν κάποτε στο τραγούδι
με τις κόρες του Πιέρου, στον ποταμό Ελικώνα,
μόλις άρχισαν το τραγούδι οι Πιέριες κόρες
όλα είχαν σκοτεινιάσει.
Αμέσως μετά, όταν ήλθε η σειρά των Μουσών,
όλα φαίνονταν σαν να σταμάτησαν, ο Ουρανός,
η Θάλασσα, τα ποτάμια, για να ακούσουν τους εξαίσιους ύμνους,
ο δε Ελικώνας άρχιζε να υψώνει τη κορυφή του προς τον ουρανό
από χαρα και υπερηφάνεια μέχρι που τον σταμάτησε ο φτερωτός Πήγασος,
με διαταγή του Ποσειδώνα, λακτίζοντάς τον με τις οπλές του.
Από το λάκτισμα αυτό γεννήθηκε η πηγή του Ελικώνα,
της οποίας τα νερά ενέπνεαν τις Μούσες, η καλούμενη και Ιπποκρήνη.
Υ.Γ: Ο Πήγασος της πλατείας είναι έργο του Αχιλλέα Βασιλείου.
Πηγή
