Αυτό το αρχαίο γνωμικό αναφερόταν σε μία ισχυρή ελληνική πόλη της περιόδου και τι σημαίνει.
Φαίνεται πως όλοι οι δρόμοι δεν οδηγούν στη Ρώμη τελικά. Πολύ πριν η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας γίνει παράδειγμα αστικής ανάπτυξης, οι αρχαίες ελληνικές πόλεις αποτελούσαν ακμάζοντα και κραταιά κέντρα, και μεταξύ αυτών η Κόρινθος.
Στα αρχαία χρόνια, ειδικά κατά την ύστερη κλασική περίοδο, η Κόρινθος σημείωσε εξαιρετική ανάπτυξη, αποτελώντας μία από τις πιο υπολογίσιμες στρατιωτικές δυνάμεις του ελλαδικού χώρου, με πολλαπλές αποικίες όπως οι Συρακούσες, η Κέρκυρα και η Ποτίδαια. Η ισχυρή πόλη κράτος προσέφερε τόσο υψηλό επίπεδο διαβίωσης για τους πολίτες της, ώστε η παροιμία «Ου παντός πλειν ες Κόρινθον» διαδόθηκε, σημαίνοντας πως η ζωή στην Κόρινθο δεν είναι για όλους. Η ακριβής μετάφραση είναι «Δεν είναι για όλους η πλεύση προς την Κόρινθο», εννοώντας πως για να προσαράξεις στα πλούσια λιμάνια της, πρέπει να είναι ανάλογου κοινωνικού status.
Η Κόρινθος ήταν στην αρχαιότητα η μεγαλύτερη ελληνική πόλη μετά την Αθήνα. Ήδη κατά τους αρχαϊκούς χρόνους (8ος-6ος αι.) γνώρισε μεγάλη ακμή, η οποία ευνοήθηκε από τη μοναδική γεωγραφική της θέση και την πολιτική σταθερότητα –κάπου 200 χρόνια κράτησε η αριστοκρατική διακυβέρνηση της Κορίνθου από τους Βακχιάδες και περισσότερα από 60 η τυραννίδα των Κυψελιδών (7ος/6ος αι.). Η ίδρυση πολλών και κάποτε σημαντικότατων αποικιών, όπως ήταν η Κέρκυρα και οι Συρακούσες, η σφύζουσα μεταλλοτεχνία και αγγειοπλαστική, που τα προϊόντα τους ήταν περιζήτητα στις αγορές, το ανθηρό εμπόριο, η πρώιμη κοπή νομισμάτων και τα μοναδικά αφιερώματα στους Δελφούς και στην Ολυμπία μαρτυρούν τον πλούτο και τη δύναμη της πόλης την εποχή αυτή.
Η αρχαία Κόρινθος πρέπει να ήταν μια πόλη ξεχωριστή, σχεδόν μοναδική. Το βασικό της πλεονέκτημα ήταν η θέση της σε ένα σταυροδρόμι όπου ο βορράς συναντούσε τον νότο και η δύση την ανατολή. Εκεί συνέρχονταν εκτάκτως οι Έλληνες σε κρίσιμες στιγμές για να λάβουν αποφάσεις. Στα δυο λιμάνια της, τις Κεγχρεές από την πλευρά του Σαρωνικού και το Λέχαιο από την πλευρά του Κορινθιακού, έφταναν τα πλοία που έρχονταν φορτωμένα από την ανατολή και από τη δύση, για να μεταφερθούν διά ξηράς στην άλλη πλευρά (δίολκος) και να αποφύγουν τον επικίνδυνο περίπλου της Πελοποννήσου, ενώ ο Ισθμός λειτουργούσε ως πύλη για όσους ταξίδευαν διά ξηράς από και προς την Πελοπόννησο. Όλη αυτή η κίνηση έφερνε στην πόλη πλούτο, αφθονία αγαθών και πολλούς ξένους, που έδιναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα.
Η Κόρινθος είχε τη φήμη πόλης των ηδονών και των απολαύσεων. Από εκεί καταγόταν η θρυλική εταίρα Λαΐδα, εκεί έζησε στα νιάτα της η γνωστή εταίρα του 4ου αιώνα Νέαιρα, ενώ, σύμφωνα με τον Στράβωνα, χίλιες εταίρες ήταν αφιερωμένες στο ιερό της Αφροδίτης. Πλήθη ανδρών, κυρίως ναυτικών, συνέρρεαν στην Κόρινθο και ξόδευαν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Οὐ παντός ἀνδρός ἐς Κόρινθον ἔσθ’ ὁ πλοῦς, έλεγε μια παροιμία, αλλά φαίνεται πως λίγοι της έδιναν σημασία.
Εκτός από τα συνηθισμένα και τα καθημερινά, το μεγάλο γεγονός για την Κόρινθο ήταν τα Ίσθμια, οι πανελλήνιοι αγώνες που διεξάγονταν κάθε δεύτερο χρόνο στο τέμενος του Ποσειδώνα στον Ισθμό και που από μερικούς μελετητές θεωρούνται οι σημαντικότεροι πανελλήνιοι αγώνες μετά τους Ολυμπιακούς.
Δημοσιεύθηκε στο reader.gr
