Kostas VaxevanisΤο τραγούδι του Άρη
Ήρθε η ώρα να σου πω μια ιστορία
που δεν την ξέρουνε τα άλλα τα παιδιά
σαν μεγαλώσεις να μην έχεις απορία
Είναι οι άνθρωποι φτιαγμένοι από χώμα
αυτό που πάτησαν, που έπαιξαν και ζουν
μόνοι τους βάζουνε και θάλασσα και χρώμα
και την αγάπη τους και γέλια για να ακούν
Έχουνε μέσα τους και ήλιο και σκοτάδι
είναι και σύννεφο κι αγέρας και βροχή
φτιάχνουνε θύελλες μονάχα με ένα χάδι
και με το τέλος πάντα κάνουν την αρχή
Φτιάχνουνε όνειρα ανήμερα θηρία
για να σκοτώσουν τη μιζέρια της ζωής
μα κάποιος έρωτας, μια ανάσα, μια Μαρία
πάντα θα κάνει το χατίρι της στιγμής
Μετρούν το χρόνο σα να ναι η αιτία
για όσα έχασαν, γι αυτά που λησμονούν
μα ο καθένας μοναχός και η πορεία
είναι ρολόι κι όσα έκανε χτυπούν
(Ρεφρέν)
Μη φοβάσαι κανένα,
να μιλάς, να γελάς
να πιστεύεις σε σένα
κι αν δεν βρίσκεις το δρόμο
τότε είναι η ώρα
για να δείξεις τον τρόπο
που εσύ περπατάς
Ο παππούς σου
