Σήμερα βρεθήκαμε στη Νέα Επίδαυρο, όπου πριν από 203 χρόνια, μπήκαν τα θεμέλια της σύγχρονης Ελλάδας, μέσα από διεργασίες, αλλά κι ένα πολιτικό κείμενο πρωτοποριακό για την εποχή του.
Δεν ήταν ένα διοικητικό γεγονός, αλλά μια εμβληματική στιγμή εθνικής ενότητας. Κι όπως γλαφυρά περιγράφει ο Νικόλαος Δραγούμης, «δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια των αντιπροσώπων του Έθνους», και «φιλούσαν ο ένας τον άλλο, όπως γίνεται την ημέρα της Αναστάσεως».
Απαλλαγμένοι από από τυραννία τετρακοσίων σχεδόν χρόνων, «ευτύχησαν να στρέψουν τα μάτια τους σε ήλιο απαλλαγμένο από τα νέφη της δουλείας, να πατήσουν γη ελεύθερη, να αναπνεύσουν αέρα ελεύθερο», συνερχόμενοι για να αποφασίσουν πλέον ως κυρίαρχο έθνος για τα συμφέροντά των ανθρώπων και της κληρονομιάς τους.
Με το Προσωρινό Σύνταγμα της Επιδαύρου, οι αγωνιστές του 1821 απέδειξαν ότι η ελευθερία απαιτεί όχι μόνο θυσίες στο πεδίο της μάχης, αλλά και θεσμική ωριμότητα, πολιτικό όραμα και συλλογική δέσμευση για ένα καλύτερο αύριο.
Η Νέα Επίδαυρος παραμένει σύμβολο εθνικής ενότητας, δημιουργικότητας και πίστης στις δυνατότητες του λαού μας. Τιμούμε σήμερα όχι μόνο τη μνήμη των αντιπροσώπων του Έθνους που πάτησαν αυτά εδώ τα χώματα, αλλά και το θεσμικό και ηθικό τους έργο.
Οι αρχές που εδραιώθηκαν τότε - η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισονομία - αποτέλεσαν το διαβατήριο για την αναγνώριση του Αγώνα στις ευρωπαϊκές αυλές και την πιστοποίηση πως η Επανάσταση των Ελλήνων αποτελούσε μια ιστορική δικαίωση του Έθνους εκείνου, που έθεσε τις βάσεις του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.
