Γίνεται να ανέβεις στο Έβερεστ με κοντομάνικο

 Όπως θα γνωρίζετε, στα βουνά την έχει τη δροσούλα του! Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις τόσο πιο πολύ το κρύο. Στην ψηλότερη κορφή του κόσμου, το -40 βαθμοί Κελσίου είναι στανταράκι, ενώ πέφτει και μέχρι τους -60!

Παίζει όμως το εξής : Λίγο παρακάτω, στη διαδρομή προς την κορυφή, υπάρχει ένα συγκεκριμένο σημείο που σκάει ο τζίτζικας! Δεν υπερβάλω, στα 6500 μέτρα υψόμετρο περίπου, η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει έως και +40 ΒΑΘΜΟΥΣ!!

Γιατί συμβαίνει αυτό το παράδοξο; Η πιο συχνή διαδρομή για την ανάβαση στην κορυφή του κόσμου περνά από μία παγετωνική κοιλάδα, γύρω από την οποία υψώνονται τρεις θεόρατες κορυφές: το Έβερεστ (8848 μέτρα), το Λότσε (8516 μέτρα) και το Νούπτσε (7861 μέτρα). 

Οι τρεις μαζί δημιουργούν ένα ας πούμε αμφιθέατρο. Με το που βγει ο ήλιος και οι ακτίνες πέσουν στην κοιλάδα, αντανακλώνται αλλεπάλληλα από τον κάτασπρο τοπίο των τριών κορυφών, εκτοξεύοντας τη θερμοκρασία στα ύψη! Σα να έχεις παντού γύρω καθρέπτες που στέλνουν τις ακτίνες του ηλίου πάνω σου!

Φαντάσου τώρα να ανεβαίνεις με το μπουφάν σου και από τους -10 βαθμούς που είχε νωρίς το πρωί παρακάτω ξαφνικά να αρχίσεις να βράζεις! Το χειρότερο; Έτσι και περάσει κάνα μεγάλο σύννεφο και κρύψει τον ήλιο, η θερμοκρασία θα πέσει πάλι υπό το μηδέν! 

Αφού σκαρφαλώσεις τις πλαγιές των ψηλών κορυφών και περάσεις τα 7000 μέτρα υψόμετρο, το θερμόμετρο επιστρέφει στα φυσιολογικά του (μέιον κάμποσο δηλαδή). Δε ξέρω αν υπάρχει άλλο μέρος στη Γη που σε μερικές ώρες πας από το τσουχτερό κρύο στην εξωφρενική ζέστη και πάλι πίσω. Ακραίο περιβάλλον τα Ιμαλάια!

 

 

Δημοσιεύθηκε στη σελίδα Η γεωγραφία είναι πολύ κουλ

Photo by Pop Smith