𝞖 𝞘𝞢𝞣𝞞𝞠𝞘𝞐 𝞣𝞖𝞢 𝞟𝞘𝞞 𝞓𝞘𝞐𝞢𝞖𝞛𝞖𝞢 𝞢𝞥𝞤𝞠𝞘𝞦𝞣𝞠𝞐𝞢
Παρακολουθείτε ένα αγώνα ποδοσφαίρου (ή μπάσκετ, ράγκμπυ, κ.ά.).
Ξαφνικά, γίνεται ένα φάουλ. Οδιαιτητής βγάζει από την τσέπη του ένα κάτασπρο λινό μαντιλάκι, και κουνώντας το πάνω κάτω υποδεικνύει την παράβαση! Δε θα σας φαινόταν σα να βλέπετε ένα άθλημα…από άλλο πλανήτη;
Η ιστορία του ποδοσφαίρου όμως λίγο μετά τη γέννησή του είναι…είναι γεμάτη από τέτοιες εικόνες! Κι αυτό, διότι τότε ακόμα δεν χρησιμοποιούνταν ένα πολύ μικρό, μα τόσο σημαντικό εργαλείο, Η Σφυρίχτρα.
Και οι "άρχοντες" των αγώνων έκαναν χρήση μαντιλιών (ή μακριών ραβδιών) όταν ήθελαν να υποδείξουν κάτι.
Χωρίς τη σφυρίχτρα, φράσεις όπως «τι σφυράς ρεεεεε;» που ακούγονται σ’ όλες τις γλώσσες,σε σχεδόν τα αθλήματα και σ’ όλα τα γήπεδα του κόσμου δε θα υπήρχαν σήμερα!
Σε ποιον χρωστάμε όμως την δημιουργία του αντικειμένου-φετίχ των διαιτητών;
Ο κατασκευαστής εργαλείων από το Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, Τζόζεφ Χάντσον, είναι ο άνθρωπος που εφηύρε τη σφυρίχτρα. Στα τέλη του 19ου αιώνα, είχε κιόλας ιδρύσει την Joseph Hudson & Co, που κατασκεύαζε σφυρίχτρες (και σήμερα είναι η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής σφυρίχτρας παγκοσμίως!).
Ο Χάντσον είχε απαντήσει σε μια αγγελία της Αστυνομίας του Μπέρμιγχαμ, η οποία ζητούσε από κάποιον να κατασκευάσει ένα πιο ηχηρό εργαλείο από τις κουδουνίστρες (!) που ως τότε χρησιμοποιούνταν!
Χάρη στην εφεύρεσή του, που και δυνατό ήχο παρήγε και άφηνε τα χέρια των αστυνομικών ελεύθερα, κέρδισε το συμβόλαιο και μαζί τη φήμη, το 1883.
Εκείνη η σφυρίχτρα, βέβαια, είχε μακρόστενο σχήμα (αριστερά στη φωτό), και ο Χάντσον την είχε μπνευστεί όταν, ενώ έπαιζε βιολί, εκείνο του έπεσε στο πάτωμα παράγοντας ένα οξύ, διαπεραστικό ήχο.
Ένα χρόνο αργότερα, παραλλάσσοντας λίγο το πρώτο μοντέλο, ο Χάντσον παρουσίασε τον τύπο σφυρίχτρας που όλοι ξέρουμε σήμερα και που χρησιμοποιείται από διαιτητές, τροχονόμους, γυμναστές, αυτό με το... «στραγάλι» μέσα (δεξιά στη φωτό).
Η ονομασία αυτού του μοντέλου ήταν η θρυλική πλέον σφυρίχτρα Acme Thunderer!!!
Η εταιρεία έχει να υπερηφανεύεται ότι όταν βούλιαξε ο Τιτανικός, με δικές τους σφυρίχτρες (περίπου 30 στον αριθμό) το πλήρωμα καθοδήγησε τους πολίτες προς τις σωσίβιες λέμβους και προς την σωτηρία τούς.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ουρλιάξετε προς κάποιον διαιτητή, «γιατί το σφύριξες αυτό;» θυμηθείτε ότι, αν δεν υπήρχε ο Τζόζεφ Χάντσον και η εφευρετικότητά του, σήμερα μάλλον θα φωνάζατε «Γιατί κούνησες το μαντίλι σου τώρα ρε;»
Δημοσιεύθηκε στο Ο Αθλητισμός Είναι Πολύ Κουλ
