Στην Αλθέα υπάρχει ένα κτίριο “φάντασμα”, ένα γιγάντιο ξενοδοχείο δίπλα στη θάλασσα το οποίο δεν λειτούργησε πότε.. μέχρι σήμερα
Κατά μήκος της λεωφόρου και ακόμη ψηλότερα, στον λόφο, υπάρχει ένα τεράστιο οικοδόμημα, που έχει μείνει ημιτελές. Ο λόγος για την περιοχή Αλθέα στην Αγία Μαρίνα Κορωπίου, όπου δεσπόζει το γνωστό και ως το «Ξενοδοχείο της Χούντας», το μεγάλο τουριστικό έργο που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Την περίοδο της 7ετούς δικτατορίας ξεκίνησαν αρκετά έργα που σχετίζονταν με τον τουρισμό και την οικοδόμηση νέων μονάδων. Την ίδια περίοδο εμφανίστηκαν και τα περίφημα θαλασσοδάνεια που δίνονταν απευθείας στον ενδιαφερόμενο «φίλο» επιχειρηματία.
Οι καταγγελίες στη μεταπολίτευση αποκάλυψαν μια σειρά από επιλεκτικές δανειοδοτήσεις που δημιούργησαν πολλά κουφάρια ξενοδοχείων που οι ιδιοκτήτες τους πήραν «ζεστό» χρήμα» αλλά δεν ολοκλήρωσαν ποτέ την επένδυση. Τα δάνεια είχαν διάρκεια 18 χρόνια με χαριστική περίοδο μια πενταετία και κάλυπταν από το 20% έως και το 70% του συνόλου της πραγματοποιούμενης επένδυσης.
Στην Αττική δόθηκε βάση στη δημιουργία νέων ξενοδοχείων, αλλά και στην επέκταση παλαιότερων μονάδων στο όνομα της ανάπτυξης. Το τεράστιο ξενοδοχειακό οικοδόμημα με πισίνα στην ταράτσα και με τρία διπλανά τμήματα που αποτελούσαν το κεντρικό κτίριο, καθώς επίσης και δύο επιπλέον σειρές από μπανγκαλόου, πάνω στην παραλιακή λεωφόρο και μπροστά στη θάλασσα, στην περιοχή της Αλθέας, ήταν ένα από τα μεγαλόπνοα σχέδια της Χούντας.
Επρόκειτο να ιδρυθεί από την εταιρεία Αλθέα του Νίκου Βαρδινογιάννη, η οποία ανέλαβε το project το 1973. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Μανώλη Γεωργιάδη και επρόκειτο να είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πολυτελή ξενοδοχεία της Ελλάδας.
Προβλεπόταν να έχει περισσότερα από 400 δωμάτια, που κάλυπταν μια έκταση 65 στρεμμάτων.
Η δημιουργία μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων βασίστηκε, κατά κύριο λόγο, στον αναγκαστικό νόμο 543/68. Τότε δημιουργήθηκαν νέες μονάδες για να καλύψουν τη ζήτηση, εξαιτίας της αύξησης των τουριστών στην Ελλάδα.
Εκείνη την εποχή, ένα τραπεζικό δάνειο με σκοπό την επένδυση στον τουριστικό τομέα ήταν μια εύκολη υπόθεση. Αρκεί να γνώριζες τον Ιωάννη Λαδά, τον αποκαλούμενο ειρωνικά και κύριο «καθαρά χέρια». Το όνομά του ενεπλάκη σε υποθέσεις με «θαλασσοδάνεια» και το 1975 καταδικάστηκε μαζί με τους άλλους πραξικοπηματίες σε ισόβια κάθειρξη.
Το ημιτελές ξενοδοχείο, μέχρι σήμερα είναι γνωστό στους κατοίκους της περιοχής ως το «Ξενοδοχείο της Χούντας». Μάλιστα, έχει ακόμη ένα παρατσούκλι «Δέσποινα». Παρέπεμπε απευθείας στο όνομα της συζύγου του Παπαδόπουλου, καθώς πολλοί πίστευαν ότι η γυναίκα του δικτάτορα είχε κάποια εμπλοκή με την πραγματοποίηση του μεγαλόπνοου σχεδίου.
Οι νεότεροι κάτοικοι της Αλθέας και της ευρύτερης περιοχής, ήξεραν το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο και ως «Ξενοδοχείο Κοσκωτά». Πολύ πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον επιχειρηματία και τραπεζίτη, το ξενοδοχειακό συγκρότημα είχε περάσει στη δική του κυριότητα.
