μα σ’ αγαπώ και κοίτα, ανοίγουν οι ουρανοί
οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν.
Ο Γιάννης Λαρσινός γεννήθηκε το 1960 και αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών. Ακολούθησε σύντομη ακαδημαϊκή πορεία ως βοηθός στην έδρα Οικονομικού Προγραμματισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Επιχειρηματική διαδρομή
Έπειτα εντάχθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση “Λαρσινός Α.Ε.” από τα 15 του χρόνια και ανέλαβε Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος. Υπό την ηγεσία του μετετράπη σε έναν από τους κορυφαίους ομίλους λατομείων και έτοιμου σκυροδέματος στην Ελλάδα, έχοντας τόσο υλοποιήσει σημαντικά έργα υποδομής (Ολυμπιακά έργα, Μετρό Θεσσαλονίκης, Ιονία Οδός κ.ά.) όσο και ενισχύσει την εξωστρέφεια και εξειδίκευση της εταιρείας
Αιφνίδιος θάνατος
Στις 15 Ιουλίου 2018, σε ηλικία 58 ετών, υπέστη καρδιακή ανακοπή σε νοσοκομείο της Γενεύης, όπου βρισκόταν μετά από σοβαρή χειρουργική επέμβαση . Ο θάνατός του συγκλόνισε την τοπική επιχειρηματική και κοινωνική κοινότητα: το Επιμελητήριο Κορινθίας κήρυξε μεσίστιες σημαίες και αποφάσισε να μετονομαστεί σε αίθουσα με το όνομα του
Η κληρονομιά του
Οι συνεργάτες του και οι φορείς είχαν εκφράσει βαθιά θλίψη, αναγνωρίζοντας το ήθος του:
«ήταν ένας λαμπερός άνθρωπος με χρυσή καρδιά… Όσοι τον γνωρίσαμε… φορέας φωτός».
Η επιχείρηση πέρασε στα παιδιά του – τρίτο κύμα – που συνεχίζουν το έργο του, ενώ η οικογένειά του συνέχισε την αναγνώριση με βραβεία για τη συμβολή του στην επιχειρηματικότητα και την κοινωνία .
Μνήμη & Ευγνωμοσύνη
Επτά χρόνια μετά, δεν τον έχουμε ξεχάσει. Ο Γιάννης Λαρσινός μας έδειξε:
-
Την αξία της καλοσύνης και της γενναιοδωρίας,
-
Την αφοσίωση στο ανθρώπινο δυναμικό και την κοινωνία,
-
Την προσφορά σταθερότητας και ασφάλειας σε καιρούς κρίσης,
-
Την πίστη ότι το επιχειρείν συμβαδίζει με την υπευθυνότητα και το ήθος.
Καθώς σκέφτομαι τις λέξεις σας: Αληθινός, Άνθρωπος, Αξιαγάπητος, Άρχοντας – αναδύεται η ουσία της παρουσίας του. Θα σε θυμόμαστε για τη ζεστή καρδιά σου, το ανοιχτό χαμόγελο και την πόρτα που δεν έκλεινες ποτέ.
Αν και έφυγες νωρίς, ο τόπος σου – και κυρίως εμείς που σε γνωρίσαμε – συνεχίζουμε το έργο σου. Η κληρονομιά σου είναι φως, που δεν σβήνει.
Σε ευχαριστούμε, Γιάννη.
Τ.Μ.
