«Για φαγητό αγαπώ την ψαροταβέρνα Το Μουράγιο αλλά και την παραδοσιακή του Κλαδούχου, ενώ δεν παραλείπω να περάσω και από το ζαχαροπλαστείο του Ντάνου»
Περισσότερες από δύο δεκαετίες με συνδέουν με το Ξυλόκαστρο –μια όμορφη παραλιακή πόλη του Κορινθιακού κόλπου, μόλις λίγες ώρες από την Αθήνα. Αφορμή; Η φιλία μου με τον Λεωνίδα Τυπάλδο, ιδιοκτήτη του κομψού ξενοδοχείου Sikyon Coast, που με προσκάλεσε για πρώτη φορά εκεί και έκτοτε έγινε σημείο αναφοράς στις αποδράσεις μου.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα, σε μία από τις ομορφότερες γωνιές της περιοχής. Στο ίδιο οικόπεδο στο Ξυλόκαστρο δεσπόζει η ιστορική βίλα του ποιητή Άγγελου Σικελιανού, σύμβολο πολιτισμού και έμπνευσης, ενώ στα αριστερά απλώνεται ο Πευκιάς: μικρό αλλά εντυπωσιακό δάσος από πεύκα, που ακουμπά σχεδόν στο κύμα. Εκεί, ομάδες επισκεπτών συχνά κάνουν γιόγκα στην ησυχία της φύσης απολαμβάνοντας την ενέργεια του τοπίου.
Η βίλα του Άγγελου Σικελιανού συνδυάζει ιστορία, ποιητικό πνεύμα και αρχιτεκτονική μεσογειακού και ευρωπαϊκού ύφους. «Αισθητικά» συνεχίζει να αφηγείται τη ζωή και το έργο των ιδιοκτητών της. Το οικόπεδο αγοράστηκε το 1908 από την Αμερικανίδα σύζυγο του Σικελιανού, Εύα Πάλμερ, και η κατασκευή ξεκίνησε το 1912 και ολοκληρώθηκε το 1916. H βίλα αποτελεί ένα εξαιρετικό μείγμα αρχαϊκών ελληνικών κιόνων, βυζαντινών παραθύρων και ενετικών στοιχείων. Αν και κτισμένη ως ιδιωτική κατοικία, λειτουργούσε και ως χώρος φιλοξενίας «συναντήσεων πολιτισμού», φιλοξενώντας λογοτέχνες όπως ο Παλαμάς, ο Καζαντζάκης, ο Καρυωτάκης κ.ά. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό αρχηγείο από Ιταλούς και Γερμανούς, ενώ στον εμφύλιο ως κρησφύγετο των ανταρτών. Τη δεκαετία του 1950 αγοράστηκε από τον Σπύρο Τυπάλδο (μετέπειτα Λεωνίδα Τυπάλδο), που το μετέτρεψε σε κοσμοπολίτικο ξενοδοχειακό - εστιατορικό συγκρότημα, αποτελώντας μία από τις πρώτες μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Το 1986 η βίλα χαρακτηρίστηκε «έργο τέχνης και ιστορικό μνημείο» από την υπουργό Μελίνα Μερκούρη.
Η καθημερινή μου ρουτίνα στο Ξυλόκαστρο περιλαμβάνει έναν απολαυστικό περίπατο κατά μήκος της παραλίας – από το ξενοδοχείο μέχρι το τέρμα της πόλης. Η διαδρομή καταλήγει σ’ ένα μικρό γεφυράκι, κάτω από το οποίο περνά το νερό, και συνεχίζει προς ένα γραφικό λιμανάκι για ψαρόβαρκες και ένα υπέροχο μικρό θεατράκι, όπου (και καλά) κάνω τα «ΟΪΜΕ» δράματά μου.
Το Ξυλόκαστρο ωστόσο δεν είναι μόνο φύση και ηρεμία. Ο δήμος φροντίζει για μια ζωντανή πολιτιστική ατζέντα, ενώ η πόλη φιλοξενεί ποιοτικά εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία, που αναβαθμίζουν κάθε επίσκεψη σε γευστική εμπειρία. Από ψάρια ημέρας μέχρι παραδοσιακά γλυκά, η γαστρονομία εδώ σε εκπλήσσει ευχάριστα. Για φαγητό αγαπώ την ψαροταβέρνα Το Μουράγιο αλλά και την παραδοσιακή του Κλαδούχου, ενώ δεν παραλείπω να περάσω και από το ζαχαροπλαστείο του Ντάνου.
Κλείνοντας, δεν μπορώ να παραλείψω τον επιβλητικό καθεδρικό ναό του Αγίου Βλασίου, που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία. Έχω βρεθεί εκεί αρκετές φορές το Πάσχα και η εμπειρία του «Χριστός Ανέστη» κάτω από τον έναστρο ουρανό με γεμίζει μ’ ένα αίσθημα αγαλλίασης και εσωτερικής γαλήνης. Το Ξυλόκαστρο δεν είναι απλώς ένας προορισμός. Είναι ένας τόπος που επιστρέφεις ξανά και ξανά – γιατί, κάθε φορά, κάτι καινούργιο έχει να σου δώσει.
* Ο Λάκης Γαβαλάς είναι επιχειρηματίας και fashion icon.
Δημοσιεύθηκε στο Λάκης Γαβαλάς: Ξυλόκαστρο, εκεί που η θάλασσα συναντά την ποίηση | Athens Voice
