Ήταν Δεκέμβριος του 1995, όταν η Ελλάδα παρακολούθησε συγκινημένη την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη «Κόκκινη Κάρτα». Πρωταγωνιστής δεν ήταν κάποιος διάσημος, αλλά ένα δεκάχρονο αγόρι, ο Ανδρέας Γιαννόπουλος, που έδινε τη δική του μάχη με μια σοβαρή ασθένεια.

Όμως, ο Ανδρέας δεν μίλησε για τον εαυτό του. Δεν ζήτησε λύπηση, ούτε αναφέρθηκε στον πόνο του. Μίλησε για όλα εκείνα τα παιδιά που δεν είχαν φωνή. Παρουσίασε το ημερολόγιό του, την επιθυμία και το όραμά του: να δημιουργηθεί ένας οργανισμός που θα φροντίζει κάθε παιδί που έχει ανάγκη.

Με λόγια γεμάτα ωριμότητα και ανθρωπιά, που ξεπερνούσαν την ηλικία του, ο Ανδρέας συγκίνησε το πανελλήνιο και χάραξε την αρχή μιας σπουδαίας πορείας. Με μια χαρακτηριστική κίνηση, ζωγράφισε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του και ζήτησε από όλους να βοηθήσουν ώστε «όλα τα παιδιά να έχουν το δικαίωμα να χαμογελούν».

Έτσι γεννήθηκε η ιδέα για τον οργανισμό «Το Χαμόγελο του Παιδιού».

Από το όραμα ενός παιδιού, μια μεγάλη αγκαλιά για όλα τα παιδιά

Λίγες εβδομάδες μετά από εκείνη την εκπομπή, ο Ανδρέας έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη αγάπης και προσφοράς. Το ημερολόγιό του έγινε ο θεμέλιος λίθος για έναν οργανισμό που μέχρι σήμερα έχει σταθεί δίπλα σε χιλιάδες παιδιά και οικογένειες σε όλη την Ελλάδα.

Το «Χαμόγελο του Παιδιού» ιδρύθηκε επισήμως τον Νοέμβριο του 1995, με όραμα να προστατεύει όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας ή κοινωνικής κατάστασης. Όπως είχε γράψει ο μικρός Ανδρέας:

«…αλβανάκια, άσπρα και μαύρα, όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο…»

30 χρόνια δράσης και κοινωνικής προσφοράς

Σήμερα, 9 Νοεμβρίου 2025, το «Χαμόγελο του Παιδιού» μετρά 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας και ουσιαστικού έργου. Από την πρόληψη και την υποστήριξη παιδιών σε κίνδυνο, μέχρι τη φροντίδα ασθενών, την κάλυψη αναγκών οικογενειών και τη συνεργασία με τις αρχές για την προστασία των ανηλίκων, ο οργανισμός συνεχίζει να υπηρετεί το όραμα του Ανδρέα με ανιδιοτέλεια και συνέπεια.

Χιλιάδες εθελοντές, υποστηρικτές και επαγγελματίες σε όλη τη χώρα συμμετέχουν σε αυτό το έργο, αποδεικνύοντας ότι το όνειρο ενός παιδιού μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Ένα αστέρι που συνεχίζει να φωτίζει

Ο Ανδρέας μπορεί να έφυγε πρόωρα, αλλά το αστέρι του συνεχίζει να φωτίζει κάθε παιδικό χαμόγελο. Το «Χαμόγελο του Παιδιού» είναι πλέον συνώνυμο της ελπίδας και της προσφοράς. Είναι η φωνή των παιδιών, η ασφάλεια των αδύναμων, η πίστη πως η ανθρωπιά υπάρχει.

«Ανδρέα, το δικό σου αστέρι φωτίζει κάθε μας βήμα.
Ο δικός σου Σύλλογος έγινε δικός μας.
Μας ένωσες και μας έδειξες τον δρόμο της αγάπης.»

📅 Σαν σήμερα, 9 Νοεμβρίου 1995, ο μικρός Ανδρέας Γιαννόπουλος έγραψε την τελευταία του επιθυμία στο ημερολόγιό του — και χάρισε στην Ελλάδα έναν λόγο να χαμογελά.

  ____________________________________________________________________