Γράφει ο Χρήστος Ι. Μπριστογιάννης
Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
____________________________________________________________________________________________________________________________________
Η πρόοδος δεν είναι ένα ευκαιριακό αφήγημα, ούτε μια ρητορική επίκληση ασαφών αξιών· είναι μια συνεκτική πολιτική στάση, θεμελιωμένη στη θεσμική θωράκιση, τη διαφανή διακυβέρνηση, τη διεύρυνση των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων και την οικονομική ανάπτυξη που στηρίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση και όχι στον κρατισμό και τον εφήμερο παροχολογικό εκμαυλισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη περίοδο διακυβέρνησης του, αντί να λειτουργήσει ως προοδευτικό ανάχωμα στην οικονομική και θεσμική αστάθεια, επέλεξε να υιοθετήσει έναν χυδαίο λαϊκισμό που δοκιμάστηκε στην πράξη και απέτυχε παταγωδώς. Η συμμαχία με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου – μια εθνικολαϊκιστική, αντιδραστική δύναμη που εμφορείτο από ακροδεξιά αντανακλαστικά – αποτέλεσε τον πιο αδιάψευστο μάρτυρα της ιδεολογικής του ασυνέπειας. Το δόγμα της «αριστεροδεξιάς» ετερόκλητης συμμαχίας, που λειτουργούσε αποκλειστικά με γνώμονα τη διατήρηση της εξουσίας, επέφερε ανυπολόγιστη ζημιά στην αξιοπιστία του προοδευτικού χώρου, αποδυναμώνοντας τη σοσιαλδημοκρατική προοπτική στη χώρα. Έστρεψε τους πολίτες απέναντι στη πολιτική.
Επιπλέον, η περίοδος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίστηκε από τη προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ (μας θυμίζει κάτι άραγε αυτό;), τον ευτελισμό των θεσμών, την εχθρότητα προς την επιχειρηματικότητα και τη μεσαία τάξη, καθώς και την καλλιέργεια μιας τοξικής, διχαστικής πολιτικής κουλτούρας που απομάκρυνε το εκλογικό σώμα από τη λογική των συναινέσεων και των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων. Ο απολογισμός της διακυβέρνησης αυτής δεν μπορεί να εγγραφεί σε καμία προοδευτική παράδοση· αντιθέτως, επιβεβαιώνει την ανάγκη επαναθεμελίωσης του προοδευτικού χώρου μακριά από τις στρεβλώσεις του λαϊκισμού.
~ Η μόνη προοδευτική προοπτική ~
Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, ως πολιτική πρόταση και ως ιδεολογική βάση, δεν μπορεί να εκφυλιστεί σε εφήμερες συμπράξεις και προσωπικά εγχειρήματα πολιτικών που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Η οποιαδήποτε απόπειρα ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου με πρωτοβουλία του ήδη απορριφθέντος Αλέξη Τσίπρα συνιστά όχι μόνο μια αδιέξοδη πολιτική επιλογή, αλλά και ένα στρατηγικό δώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη συντηρητική παράταξη.
Η διαρκής αναζήτηση νεφελωδών «νέων σχημάτων» και η ανοχή σε πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς που αναπαράγουν τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα και τις ίδιες ατελέσφορες πρακτικές αποδυναμώνει την προοδευτική προοπτική και καθηλώνει την κεντροαριστερά σε ένα ατέρμονο τέλμα εσωστρέφειας.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά τις επιμέρους αστοχίες του, παραμένει ο μόνος ιστορικά δικαιωμένος φορέας της δημοκρατικής παράταξης που μπορεί να λειτουργήσει ως αξιόπιστος πόλος απέναντι στη δεξιά ηγεμονία. Με σαφείς προγραμματικές αρχές, πολιτική εμπειρία και ριζωμένη κοινωνική αναφορά, αποτελεί το μοναδικό όχημα για την επαναφορά της σοσιαλδημοκρατίας στην εξουσία.
Η επιστροφή στον ρεαλιστικό προοδευτικό λόγο, απαλλαγμένο από τα βαρίδια του λαϊκισμού και τις σκιές των πολιτικών αυταπατών, είναι προϋπόθεση για να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος. Η προοδευτική παράταξη οφείλει να συγκροτηθεί με όρους πολιτικής συνέπειας και κοινωνικής γείωσης, και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο υπό την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ως τον αδιαμφισβήτητο κεντρικό της πυλώνα.
Η αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής είναι απόρροια συνεδριακών διαδικασιών. Δεν ξεπουλιέται ούτε παραφράζεται. Πάγια θέση τόσο της αειμνηστης Φώφης όσο και του τωρινού μας προέδρου. Οποιοσδήποτε έχει διαφορετική αντίληψη ή δεν εξυπηρετούνται τα προσωπικά του πολιτικά συμφέροντα, μπορεί να προχωρήσει.
