Λίγο έξω από το χωριό Στυμφαλία, στην ομώνυμη κοιλάδα, στους πρόποδες του όρους Χελμός ορθώνονται τα εντυπωσιακά ερείπια της μονής Ζαρακά.
Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης και κατασκευής του συγκροτήματος και κατ' επέκτασιν του ναού με τον επιβλητικό πυργόσχημο πυλώνα είναι άγνωστη, παρ' όλα αυτά μπορεί να χρονολογηθεί κατά προσέγγιση βάσει των ιστορικών δεδομένων. Ο πρίγκηπας του Μωριά, Γουλιέλμος Σαμπλίτης, ζήτησε από τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ να του στείλει Κιστερκιανούς μοναχούς από το Hautecombe της Σαβοΐας για την ίδρυση μονής στην Πελοπόννησο. Ο πάπας με τη σειρά του ζήτησε από τον αββά του Hautecombe να διαθέσει τους απαιτούμενους αδελφούς στον επίσκοπο Πατρών Ανσέλμο για την συγκρότηση μονής. Το αίτημα για την ίδρυση μονής επανέλαβε το 1225 και ο πρίγκηπας Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος.
Η μονή άρχισε να κτίζεται πριν το 1224 και αναφέρεται στην παπική αλληλογραφία, καθώς και στους καταλόγους της Γενικής Συνόδου του Κιστερκιανού τάγματος έως το 1260 ως Abbati de Sacra cisterciensis ordinis, Corinthiensis diocesis in Achaia ή abbati priori de Saracaz, Corintiensis diocesis.
Ο ναός ήταν μία τρίκλιτη βασιλική με τετράγωνο εξωτερικά ιερό βήμα, το οποίο πλαισιονώταν από δύο τετράγωνα επίσης παρεκκλήσια. Η κάλυψή του γινόταν με κτιστά σταυροθόλια με νευρώσεις.
Η τοιχοποίια του αποτελείται κυρίως από αρχαίους δόμους σε δεύτερη χρήση προερχόμενους από τα κτίρια της αρχαίας Στυμφάλου.
Ο γλυπτός διάκοσμος της εκκλησίας (κιονόκρανα, επίκρανα παραστάδων, κλειδιά των θόλων) τεχνοτροπικά βρίσκεται πιο κοντά στον ρωμανικό ρυθμό του 12ου αιώνα απ' ό,τι στον γοτθικό του 13ου αιώνα.
Στη βόρεια εξωτερική γωνία υψώνονταν ένας μικρός κυλινδρικός πύργος, ο οποίος μάλλον αποτελούσε το κωδωνοστάσιο του ναού.
