Η Θρακική Γενοκτονία είναι ιστορικά αποδεδειγμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη, αν και αποσιωπημένη και ελάχιστα μνημονευομένη από την ελληνική ιστοριογραφία.
Στη Θράκη οι Νεότουρκοι με τις συμβουλές Γερμανών αξιωματικών δοκίμασαν και εφάρμοσαν για πρώτη φορά το μοντέλο των μετατοπίσεων (και διωγμών) των ελληνικών πληθυσμών και των εθνικών εκκαθαρίσεων, εκεί επέβαλαν τη γενοκτονική τους συμπεριφορά και εκεί αξιοποίησαν τα θλιβερά αποτελέσματα των πειραμάτων τους, ώστε να τα επεκτείνουν σχεδόν αμέσως στην Δυτική Μικρά Ασία και αργότερα με μεγαλύτερη αγριότητα στον Πόντο.
230.000 Ανατολικοθρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού, ενώ άλλοι 100.000 οδηγήθηκαν στη Μικρά Ασία σε καταναγκαστικά έργα, από τους οποίους επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 35.000 περίπου.
Οι υπόλοιποι πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες και τον υποσιτισμό.
6η Απριλίου…
Mια ημερομηνία που οι Θρακιώτισσες και οι Θρακιώτες θα θυμούνται για πάντα
Η 6η Απριλίου δεν θα πρέπει να αποτελεί απλώς μία ημέρα ιστορικής μνήμης, αλλά πρωτίστως μία ημέρα δικαίωσης του θρακικού ελληνισμού για την προσφορά του στην παράδοση, τον πολιτισμό και την οικονομία της πατρίδας μας.
