Στο Λουτράκι έχουμε ανακαλύψει το απόλυτο «εθνικό σπορ»: τη γκρίνια.
Είτε πρόκειται για ένα εικονοστάσι που γέρνει μισή μοίρα δεξιά, είτε για μια ταμπέλα που ξεθώριασε, είτε για τα σκουπίδια που δεν μαζεύτηκαν στην ώρα τους, όλα γίνονται αφορμή να φωνάξουμε ότι «τίποτα δεν δουλεύει σωστά», ότι «όλα είναι στραβά», ότι «η πόλη καταστράφηκε».
Αλήθεια τώρα; Μήπως γίναμε όλοι «ειδικοί» σε όλα;
Μήπως μάθαμε να μηδενίζουμε κάθε προσπάθεια, όχι γιατί πραγματικά μας νοιάζει, αλλά γιατί δεν μας βολεύει;
Ναι, υπάρχουν προβλήματα. Και ναι, θέλουν λύση. Όμως δεν γίνεται μια πόλη να ζει μόνο με την προχειρότητα της γκρίνιας. Γιατί το Λουτράκι είναι πολύ περισσότερα από τα στραβά που μας αρέσει να μεγεθύνουμε.
Είναι ο ιαματικός τουρισμός που φέρνει κόσμο από όλη την Ελλάδα.
Είναι η Παναγία η Γιατρίσσα, το πνευματικό στήριγμα που μας ενώνει.
Είναι οι παραλίες που γεμίζουν κάθε καλοκαίρι και δίνουν ζωή σε επαγγελματίες και οικογένειες.
Είναι τα έργα που ξεκίνησαν – ο προαστιακός, το open mall, το παραλιακό μέτωπο – που κάποιοι τα λοιδορούν, αλλά στην πραγματικότητα ανοίγουν δρόμο για το αύριο.
Όχι, δεν είναι όλα τέλεια. Όμως το να ψάχνουμε μόνιμα το «στραβό» είναι το πιο εύκολο. Το δύσκολο είναι να δούμε μπροστά, να στηρίξουμε, να απαιτήσουμε με σοβαρότητα και να προχωρήσουμε.
Το Λουτράκι δεν είναι «μια χαμένη υπόθεση».
Το Λουτράκι είναι μια πόλη με προοπτικές, που όμως χρειάζεται πολίτες με καθαρή ματιά και όχι με μόνιμη μιζέρια.
Γιατί μόνο έτσι, τα στραβά θα ισιώσουν.
✍️ Άρθρο γνώμης από τη συντακτική ομάδα του IsthmosNews.gr
___________________________________________________________________________________________________
Φωτογραφία εξωφύλλου by Paul Pavlou
