Σήμερα, ΠαγκόσμιαΗμέραΝερού, ας θυμηθούμε ότι το νερό είναι ένας πολύτιμος φυσικός πόρος, που όμως, δεν είναι ανεξάντλητος. Είναι η πηγή της ζωής. Δεν είναι εμπόρευμα, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι δικαίωμα.
Στο Ναύπλιο, την Τετάρτη 19 Μαρτίου, μιλήσαμε για το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που αφορά στις συγχωνεύσεις των ΔΕΥΑ και εμμέσως πλην σαφώς, μεθοδεύει την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Στην ομιλία μου, είχα την ευκαιρία να αναφερθώ στις ανταποδοτικές υπηρεσίες των δήμων, οι οποίες μία-μία παραδίδονται στον ιδιωτικό τομέα, εκτινάσσοντας στα ύψη τα δημοτικά τέλη.
Το τελευταίο προπύργιο είναι το νερό, η ύδρευση και η άρδευση.
Η λειψυδρία, που χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την ιδιωτικοποίηση του νερού, στην πραγματικότητα, δεν είναι απλώς ένα φυσικό φαινόμενο.
Είναι αποτέλεσμα της απουσίας σχεδιασμού, της έλλειψης έργων για να αποκτήσουμε πρόσβαση στις υδροληψίες. Και σε αυτό, εμείς έχουμε λόγο και ευθύνη.
Γι’ αυτό προτείνουμε λύσεις:
μικροφράγματα για να συγκρατούμε όμβρια ύδατα,
επαναχρησιμοποίηση του νερού του βιολογικού,
ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για να μειώσουμε το κόστος,
έλεγχος των διαρροών για να μην χάνεται ούτε μία σταγόνα πια.
Έργα που διασφαλίζουν ότι το νερό θα παραμείνει δημόσιο, προσιτό, ποιοτικό για όλους.
Σήμερα, λοιπόν, αλλά και κάθε μέρα, ας θυμόμαστε ότι το νερό δεν είναι δεδομένο.
Είναι ένας αγώνας που αξίζει να δώσουμε. Και θα τον δώσουμε μαζί.
