

Πιστές στο ραντεβού τους για μία ακόμα χρονιά, οι πρώτες 47 νανόχηνες παρατηρήθηκαν το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου στα φιλόξενα λιβάδια της Λίμνης Κερκίνης στο Εθνικό Πάρκο Λίμνης Κερκίνης και μάλιστα κατά τον χρόνο της άφιξής τους. Μεταξύ των πουλιών είναι και o Mr Blue.
Σήμερα Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 56 συνολικά πουλιά. Το επόμενο διάστημα αναμένονται περισσότερες αφίξεις. Όλος ο Ευρωπαϊκός πληθυσμός της νανόχηνας διαχειμάζει στο Εθνικό Πάρκο Λίμνης Κερκίνης και αν χρειαστεί (συνήθως λόγω έλλειψης διαθεσιμότητας τροφής εξαιτίας πλημυρικών φαινομένων ή ξηρασίας), μπορεί να μετακινηθεί για 4 έως 30 ημέρες στο Δέλτα του Έβρου για να επιστρέψει αμέσως μετά στην Κερκίνη, από όπου στα τέλη Φεβρουαρίου ή στα τέλη Μαρτίου, ανάλογα με την χρονιά, θα ξεκινήσει το ταξίδι επιστροφής στις περιοχές αναπαραγωγής του στην βόρεια Νορβηγία. Ουσιαστικά οι νανόχηνες περνούν τη μισή τους ζωή στο Εθνικό Πάρκο Λίμνης Κερκίνης (περισσότερο χρόνο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή ή χώρα).
Δημοσιεύθηκε στο Lake Kerkini National Park
Ήταν μόλις 12 χρονών, όταν αναγκάστηκε να εργαστεί για να βοηθήσει την οικογένειά του.
Πουλούσε αναψυκτικά στους κινηματογράφους ενώ αργότερα δούλεψε και στο παντοπωλείο της γειτονιάς του. Όλη μέρα μοίραζε πάγο στις γειτονιές. Τη νύχτα έπαιρνε το δίσκο με τα αναψυκτικά και περνούσε έξω από τον Εθνικό Αθηνών, παρατηρώντας τους παλαιστές.
Μια μέρα ζήτησε 30 δραχμές από τον πατέρα του για να γραφτεί κρυφά στον Εθνικό Αθηνών, το σύλλογο που ανέδειξε τον Τζιμ Λόντο. Ξεκίνησε εντελώς τυχαία την καριέρα του όταν συνάντησε στο σύλλογο τον Πέτρο Γαλακτόπουλο, τον προπονητή που τον προετοίμασε για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας. Αμέσως ξεκίνησαν μαζί προπονήσεις. Υπήρξαν φορές που δεν είχε ούτε το εισιτήριο για να πάει στο γυμναστήριο και πήγαινε με τα πόδια.
Και εκεί ξεκίνησαν όλα. Στην πορεία του, Σε μικρή ηλικία αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία 52 κιλών. Συνολικά έχει κατακτήσει 6 Πανελλήνια Πρωταθλήματα. Πήρε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιάδες (1972 στο Μόναχο, 1976 στο Μόντρεαλ, 1980 στη Μόσχα, 1984 στο Λος Άντζελες).
Ο Στέλιος Μυγιάκης, έμεινε στην ιστορία όμως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980. Όπου ύστερα από 20 ολόκληρα χρόνια, η Ελλάδα κερδίζει και πάλι ένα χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Στέλιος Μυγιάκης στη κατηγορία 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης. Τίποτα δεν ήταν εύκολο για τον Έλληνα πρωταθλητή με την μεγάλη ψυχή. Κερδίζει τον χρυσό Ολυμπιονίκη του 1976 Πολωνό Κάζιμιερς Λίπιεν και στη συνέχεια τον Γκουλάμ από το Αφγανιστάν και τον Σουηδό Μάλκβιστ. Συνολικά μετέχουν 11 παλαιστές στη κατηγορία, οπότε τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ο Σοβιετικός Μπόρις Κραμορένκο, το θεωρητικό φαβορί τον περιμένει αλλά ο Έλληνας πρωταθλητής φεύγει αήττητος, όπως και στον μεγάλο πια τελικό κόντρα στον Ούγγρο Ιστβαν Τοτ. Ο Ούγγρος πρωταθλητής προσπάθησε να βγουν και οι δύο ηττημένοι με τρεις παρατηρήσεις επειδή είχε καλύτερη τεχνική βαθμολογία αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Μυγιάκης έπαιξε τα δύο αυτά δύσκολα και κρίσιμα παιχνίδια μέσα σε μια ώρα, τίποτα δεν ήταν εύκολο.
Μετά την επιτυχία του, ο ίδιος είχε δηλώσει τότε: «Ήταν η πιο ωραία στιγμή της ζωής μου. Χρόνια κούρασης και στερήσεων ανταμείφθηκαν στη Μόσχα, μια πόλη που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω. Η υπερένταση μου ήταν τρομερή, θυμάμαι ότι δύο μέρες πριν τον αγώνα με τον Κραμορένκο, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου, ήξερα ότι ήταν μεγάλος αθλητής. Είπα μέσα μου ότι αυτό το παιχνίδι είναι όλη μου η ζωή, πρέπει να αποφύγω τα λάθη. Ο Τοτ πάντα έχανε από μένα και δεν φοβήθηκα παρόλο που ήξερα πως ήθελε να χάσουμε και οι δύο. Απλά ανησυχούσα μήπως πληρώσω τη φοβερή κούραση που ένοιωθα. Το βράδυ, μετά το χρυσό μετάλλιο, θυμάμαι ότι μεθύσαμε μαζί με τον προπονητή μου Πέτρο Γαλακτόπουλο».
Δημοσιεύθηκε στο ellines.com
Η επανάσταση των αυτόνομων οχημάτων φέρνει ένα νέο χρώμα στους φωτεινούς σηματοδότες.
Τα φανάρια, αυτά τα απλά αλλά απαραίτητα εργαλεία ρύθμισης της κυκλοφορίας, σύντομα μπορεί να υποδεχτούν ένα νέο μέλος στην οικογένειά τους. Η έλευση των αυτόνομων οχημάτων στους δρόμους μας δημιουργεί νέες προκλήσεις και απαιτεί καινοτόμες λύσεις για τη διαχείριση της κυκλοφορίας.
Μια τέτοια λύση προτείνεται από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας: η προσθήκη μιας τέταρτης λυχνίας, λευκού χρώματος, στα φανάρια.
Πολύτιμη είναι η πληροφόρηση που παρέχει στους οδηγούς ένα σήμα το οποίο απαντάται στο οδικό δίκτυο πολλών χωρών.
Τεράστια είναι η συμβολή που έχουν οι πινακίδες οδικής σήμανσης στη διατήρηση της ασφάλειας στους δρόμους, μιας και μας προειδοποιούν για επικείμενους κινδύνους και γνωστοποιούν τις υποχρεώσεις μας.Με δεδομένο, ωστόσο, ότι υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές πινακίδες, είναι σχεδόν αδύνατο να τις γνωρίζουμε όλες. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να έχουμε γνώση για τα σήματα που δεν απαντώνται στο ελληνικό οδικό δίκτυο, αλλά καλό είναι να έχουμε μια εικόνα για αυτά, ειδικά εφόσον ταξιδεύουμε συχνά με το αυτοκίνητό μας στο εξωτερικό.
Το σήμα με το οποίο θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο μοιάζει με… αποτσίγαρο, αλλά ουδεμία σχέση δεν έχει με αυτή τη βλαβερή συνήθεια. Πρόκειται για το σήμα το οποίο μας ενημερώνει ή για την ακρίβεια μάς προειδοποιεί για το τέλος του ασφαλτόδρομου και την έναρξη μιας χωμάτινης οδού. Ο λόγος για τον οποίο μια τέτοια πινακίδα είναι κρίσιμης σημασίας είναι ο προφανής.
Σε έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο η ταχύτητα με την οποία μπορούμε να κινηθούμε είναι σημαντικά υψηλότερη σε σχέση με μια χωμάτινη οδό, καθώς και ο συντελεστής πρόσφυσης σε αυτά τα δύο τερέν είναι πολύ διαφορετικός.
Πέρα από τη δυσκολία να διατηρήσουμε τον έλεγχο του οχήματός μας στο χώμα, υπάρχει ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οφείλουμε να υιοθετήσουμε ένα πιο… αμυντικό στιλ οδήγησης. Αυτός έχει να κάνεις με τις μικρότερες ή μεγαλύτερες πέτρες που οι τροχοί του οχήματός μας εκτοξεύουν προς κάθε κατεύθυνση, δημιουργώντας τις συνθήκες πρόκλησης ενός ατυχήματος ή έστω μιας φθοράς.
Οι κίνδυνοι που κρύβει η κίνηση ενός αυτοκινήτου σε χωματόδρομο είναι και ο λόγος για τον οποίο ότι η συγκεκριμένη σήμανση τοποθετείται εντός ενός προειδοποιητικού τριγώνου, επιτρέποντας ακόμα και σε εκείνον τον οδηγό που δεν θα καταφέρει να την αποκωδικοποιήσει να αντιληφθεί την ανάγκη περιορισμού της ταχύτητας με την οποία κινείται.
Δημιουργήσαμε την ομάδα του isthmosnews.gr που είναι μία ζωντανή διαρκώς ανανεωμένη παρέα στην οποία θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι ανεξαρτήτως ηλικίας και μόρφωσης, που ενδιαφέρονται επαρκώς και νοιάζονται που τολμούν να μοιράζονται απόψεις και να εκφράζονται δημόσια.
Email Επικοινωνίας: press@isthmosnews.gr
Κοινότητα Viber : Kλίκ ΕΔΩ για να μπείς στην κοινότητα